Sen yoktun bir zamanlar, inan kalbim bomboştu
Sevgiden hep yoksundum, ümitsiz, aşka dair
Yıllar boyunca gönül, hayal peşinden koştu
Seni anlatıyordu, yazdığım bunca şiir…
**** İki gözüm dolardı, lakin ağlayamazdım
**** İhtimal geleceğin… Seni kaderime yazdım

Her şeyden habersizdin, bir yolculuğa çıktım
Kim bilir, seni nerde? Yarınlar saklıyordu
Sevdanı, yüreğime; bir çivi gibi çaktım
Bir şair, senle dolu, vuslatı bekliyordu
**** Nice düşlere yattım; sensiz, geceler boyu
**** Yaşamadım ki kalpte, aşk denen bu duyguyu

Dinmedi ki içimde, sana olan özlemim
Hasretinin sancısı, günden güne artıyor
Sensizlikle geçer bak! Biten ömürde demim
Şu sessizliğimi, feryatlarım yırtıyor
**** Esen rüzgarda çektim, nefesini derinden
**** Yağan yağmurda aldım, kokunu üzerinden

Nasıl da anlamsızdı; hayat sensiz, alıştım
Katran geceler varken, sabahları olmayan
Tahammül ettim hüzne, katlanmaya çalıştım,
Güzel günlere doğru, mevsim mevsim solmayan
**** Yıldırmadı, önüme çıkan ayrık otları
**** Arkamda dağ misali, durdu sevda umutları


Aklıma düştüğünde, yokluğundan delirdim
Bir mecnundan beterdim, çöller adresim oldu
Şimdi sen varsın artık, yaşamak nasıl güzel
Yalnızlığım mazide, hatıralarda kaldı
**** İnsan sevince böyle, mutluluğa varıyor
**** Aşk en son noktasında, ruha huzur veriyor

Böylesi bir sevdaya, değecekti bu ölüş!...
Kabına sığmayacak; seldim, aştım bendimi
Belki de imkansızdı, belki hüsrandı bu düş
Varlığına adadım, bu uğurda kendimi…
**** Acıya rağmen sanma, gönül şikayet etti
**** Bir kere sevdim seni, bu sevda bana yetti

06.06.2010