BİR CANDI BORCUM AŞK AL EMANETİNİ.
Öldürdün beni.
Sen akıp giderken bir nehir gibi, zaman; Kırdın dallarımı hiç acımadan. Sevinçle bak hadi şimdi arkamdan. Öldürdün beni ! ... Öldürdün beni yaşarken. Hemde daha bir çocukken. Ne çabuk büyümüşüm ki, farkettim kalleşliğini dünya! ... Yaşanacak cennetti adın güya? Vijdansızaymış hep rabetin; bizi niye görmedin ! Kurbanı olduk iyi niyetin. Öldürdün beni ! Sana bıraktığım halde her şeyini. ... Mezar ettin sonunda can dediğini. Toprak aldı geriye bedenimi; Ruhum göçtü sanki, gönlüm cenaze evi. Öldürdün beni. ... Giydim sırtıma sonunda, Delik deşik edilmiş, sedef saplı hançerle, sırma telle dikilmiş, o gül renkli kefeni. ’Aşk’ile vurdun da yüreğimi; Öldürdün beni ! ... Bir candı borcum sana. Aldın emanetini... ... Nigâr Güler. 09/01/2017 |