Kıyıya vuran gölge...Kızıl öfkeye karşı âsûde bir lacivert Gecenin atlasına gerdirir narin tülü Yaşam kadar kırılgan ölüm gibi civanmert Sırrı zâhirde saklı mânâ ile örtülü Lal-û ebkemdir güneş bakışlarında telaş Acze düşer kelime o müphem aksanıyla Fısıldar kulağına son dalga yavaş yavaş Ankanın öyküsünü mavinin lisanıyla Sanki var ile yokun tek tuvalde terkibi Enkazı âbâd eden o ânın tahayyülü Kendisini arayan mahzun gölgeler gibi Kıyıya vurur hergün ufkun savrulan külü .... |