En karanlık günlerimde yalnızlığımla cenk ederken zaman,
Uslanmaz gönlüm ölesiye bir aşka tutuldu.
Unutulması mümkün olmayan geçmiş zaman.
Yarınları düne sürükleyen bir uçurumdu.
Kapıldım bir rüzgârın arkasına.
Nereye gideceğimden habersiz,
Salındım bir o yana bir bu yana.
Nice baharlar ki geçiyordu çiçeksiz.
Ben koca kalabalık arasında bir başıma.
Yaşama kafa tutarken yalnızlığımdan vuruldum.
Kimse zahmet edip de dokunmadı gözyaşlarıma.
En deli çağımda bu köhne dünya da kayboldum.
Şimdi bul bulabilirsen…

Oysa benim dünyamda baharlar hep yeşildi.
Ağaç dalları yeşil, yerdeki çimler yeşil.
Hiçbir güzellik heba edilmezdi.
Aşka boyun eğerdi her karanfil.
Her yanlış avuntu bir umut öldürdü.
Mutluydum güya yapay avuntudan.
Her sahte kahkaha mutluluğa zulümdü.
Mutluluk elimden kayıp gitti farkına bile varmadan.