Cumartesi
az önce uyandım uykumdan
kurumuş dudaklarla zaten az önce de uykuya dalmıştım... her cumartesi gecesi olduğu gibi ben yine başka tenlerde unutmayı denedim kokunu. yine bütün gece seviştim henüz tanıyalı gün olmamış başka ten ile. ve yine sabaha karşı uyandım susuzluğuma ve yine sen değildin kollarımdaki uyandığımda. başını göğsümden usulca çekip hafifce yatağımdan doğrulduğum yine sen değildin... bir şarkıdan kalmış olmalı dilimin ucunda; ’daha kaç vücut gerekli benim seni unutmama’ ... daha kaç defa sensiz uyanmalıyım ben kokunu unutabilmek için sabahıma yarınlarıma ve yalan sevişmelerle dolu hayatıma... söylesene! nasıl unutacağım kokunu ?! ya da kim unutturabilir ki ... |