ANLATAMAM Kİ; SENSİZLİGİ!
O kadar zor ki senli sensizlik
Anlatamam kendime bile Sensizliğimi Yirmidokuz harfle Nasıl anlatılır; derin özlemim Kafi gelir mi kelime haznem; Cümlelerim yeter mi ? Güneşi kaplayınca bulut Üşür ya tüm evren Sarınmak ister sevgili; gülümseyen güneşiyle Küser ya hayata susuz kalırsa çiçek Olmazsa sevip koklayanı Gül; eğer ya başını Kapanır içine; Sevgiyle açan tomurcuk goncaları Öpsün koklasın diye özler ya sevenini Acıtacağını bilerek; sevilmek için sevgiyle Dikenini bile bile batırır sevdiğine Sevdiğinin kanı ona sıcak sıcak dokunsun diye Senli sensizlik öyle zor ki Dünyanın güneşsiz olduğunu düşün Gecenin ay’sız Göğün yıldız’sız Yağmurun bulut’suz Toprağın yıllarca yağmursuz kalması gibi Her’an bana öyle; senin sevginden uzak kalışım Seni özlemek Seni görememek Gözlerine bakamamak Sarılıp sarılıp öpememek Sana ulaşamamak dokunamamak Aylarca susuz kalmış yanmış kavrulmuş Yağmura hasret toprak gibi Senli dua’lar da herdem yüreğim Olsaydı elleri kalbimin Senli bulutları bir bir sinesine toplardı Rüzgara hasret gemi gibi açardı yelkenlerini Sensizlik düşünce us’uma Yılların en demli hasreti birikir ruhuma Seni bulduğumda karşımda Sevgim coşar Mutluluk içimde tay gibi dört nala koşar Ben seni severken çocuk gibiyim Ruhum çocuk kalır yıllara inat Yüreğimdeki çocuğu hiç büyütmem Çocuk gözlerimle Bakar bakar doyamam sana Hasret boşalır gözlerimden Yüreğime akar Yakar içimi sensizlik Özlemim rüzgar olur Şahlanır kanatlanır Deli poyraz olur Dayanamaz ulaşır sana ruhum Alır getirir kokunu her nerdeysen bana Senle doldurur yüreğimin her köşesini Vuslatım olur efil efil; Bitirir sana olan hasretimi... 27 Aralık 2016 Mlk |