KALAN…Güneşin yorulduğu vakitlerde Özgürlükler kadar sınırlıyım Kapanır kapılarım Bir tenha başlar gözlerimde Bilmem hangi zamandan kalmış Geceler kılıç gibi çıplak Kesiyor kalan aydınlığımızı Her şey tutuşmuş Savruluyor karanlığın saçlarında Toprak, soğumuş bir zaman ölüsü Yarım bırakıyor insanları Başımızdan kara duman eksik olmaz Dağılın gidin buralardan Sesiniz vızıldıyor kendi yüzünüzde Duyulmuyor Buharlaşıyor yalanlarınız gökyüzünde Ben susamam, söylerim Vazgeçmeye yüz tutmuş heveslerim Gitmek için mutlak Bir şarkının rüzgarını beklerim Emanet duraklar gibi ömrümüz Ne yapalım kalamadık diye Gelen geçiyor yanımızdan Bize kalan içimizdeki çocuk Ve kelebeğin boyadığı hayaller 27.12.2016 |