ALYA
Yokluğun
Mezar taşım oldu Başyanım ağır Ellerim sensiz Mevsimse sonbahar Neden bitmiyor Takvimler Yıllar da tükenir Bitmeyen ne var Bir bir kopuyor Gönlümden yapraklar Manzara karşımda Hayalin ve sen Artık vakit de yok Gelemem Gel desen… Biliyorum Sözlerin yılgınlığını Ve yokluğunun Ölüm kuyusunu Ne yapsam Alya’m Dokunamam Can veren avuçlarına Sen doğurdun Dünyaya olan aşkımı Yine erkenden öldürdün Bir bozkır akşamında Senden kalan son yarımı 02.12.2010 |