TİP ŞAİRLERYARASI OLAN GOCUNUR ( TİP ŞAİRLER ) “ Tip şairleri değil de, meşru şairleri tenzih ederim” Tutarsızlık başrolde, kâğıt sefa sürmedi Kelimeler duyarsız, cümle dahi örmedi Kalemin ne suçu var! İlham kabul görmedi **** Kuzgunlar gibi leşe, tip şairler üşüştü **** Ne bir gönle, ne kalbe; şiir ayağa düştü Bencilse insan eğer, benim geçmez ki nazım Tesir eder mi ona, söylediğim bir sözüm Anlatsam da kime ne! Anlayan biri lazım **** Yayından çıkan her ok, hedeften artık şaştı **** Ne bir gönle, ne kalbe; şiir ayağa düştü Yazsan da sayfalarca, hep şiir, gazel, beyit Edebiyatsız gelen, edepten değil; bey/ it!... Belki sanırsın onu, topluma ait seyit **** Ne bir yazar, ne ozan; egoistle bağdaştı **** Ne bir gönle, ne kalbe; şiir ayağa düştü Çırpmaysa uyak, ayak, sence şiir olur mu? Banu yapan birisi, hak, adalet bilir mi? Kırılsa bile o kol “yen” içinde kalır mı? **** Şairim diyen kişi, bil ki haddini aştı **** Ne bir gönle, ne kalbe; şiir ayağa düştü Şiir okurları da, bak şairden soğudu Ayıbı da ayıpla, pakladı ve de yudu Nedense önceleri, tip şairler yoğudu? **** Mevzular vahim üstat, mevzular derinleşti **** Ne bir gönle, ne kalbe; şiir ayağa düştü Yoktur şairlik gibi, Vefa’nın da, bir derdi Varsa bir meziyeti, bunu da Allah verdi Barındırmaz yanında, böyle şair namerdi **** Şair olmaz, doğulur, okurun sabrı taştı **** Ne bir gönle, ne kalbe; şiir ayağa düştü 25. 12. 2016 Seyit: Bir topluluğun önde gelen kişisi, peygamber soyundan gelen Tenzih: Kusurdan uzak tutma. Yudu: Yıkadı. |