Sen git demekte haklısın ama,
Ayaklar tutmayınca;
Gidemiyor işte insan,
Anılar taptaze dururken hafıza da,
Ne kadar istese de,
Silemiyor işte insan.
***
Sen unut demekte haklısın ama,
Akıldan çıkmayanı,
Unutamıyor işte insan,
Açılan yaralar kabuk bağlasa da,
Hiç yara almamış gibi,
Olamıyor işte insan.
***
Sen zulmünde belki haklısın ama,
Yüreği yetmeyince,
Bitiremiyor işte insan.
Ecelin kapıda beklediğini bilse de,
Uzaklarda yalnız ölmeyi,
Göze alamıyor işte insan.
***
Çaresizlik bağlamışken elini kolunu,
Son sözler söylenip,
Herkes seçmişken yolunu,
Sağır sultan bile,
Duymuşken bu aşkın sonunu,
Kolay değil kabul edemiyor işte insan.
***
Ondan gelen zulüm de olsa,
Başının gözünün üstünde sayıyor.
Ha bu gün ha yarın diyerek,
Hasretine yenisini ekliyor.
Eş dost gelmez dese de,
Beklemekten vazgeçemiyor işte insan.

Celal BAHAR