Ben aşkın kendisiyim sevgili,
Girdim mi bir kez gönlüne,
Alev olur yakarım,
Ne yaparsan yap,
Hangi gönüle sığınırsan sığın,
Unutamazsın.
Zehri de,
Panzehiri de bendedir.
Doktor doktor gezsen de,
Şifasını bulamazsın.
***
Ben aşkın kendisiyim sevgili,
Geldim mi bir kez aklına,
Öncesinde olanı hatırlayamazsın.
Ne dinlesen ne okusan anlamaz,
Hiç kimseyi düşünemezsin.
Çıldırdığını sanıp,
Köşe bucak kaçsan da,
Kaçtığın zulada benden gizlenemezsin.
***
Ben aşkın kendisiyim sevgili,
Yokluğum acıtır.
Ne kadar çırpınsan da,
Bu acıyı dindiremezsin.
Gözüne sürme olur sürülürüm,
Başkasını göremezsin.
Kulağına perde olur çekilirim,
İşitsen de duyamazsın.
İstesen de imkânsızdır artık,
Başkasını sevemezsin.
***
Ben aşkın kendisiyim sevgili,
Varlığım huzur,
Yokluğum hüzündür benim.
Uzakları yakın,
Yakınları uzak ederim.
Girdim mi gönlüne bir kere,
Varlığımla cenneti,
Yokluğumla cehennemi yaşatırım.
Ortası yoktur,
Grileri sevmem,
Ya beyaza ya siyaha bürünürüm.
***
Ben aşkın kendisiyim sevgili,
Ya ateş olurum ya da su.
Ya tarifsiz mutluluk ya dayanılmaz hüzün.
Ya yalnızlığında binleri getiririm sana,
Ya binlerin arasında yalnızlığı.
Ya gökyüzünü sererim ayağına,
Ya yeryüzünü çekip düşürürüm boşluğa.
Ya uçururum göklerde,
Ya savururum yerlerde.
***
Delidir benim lakabım.
Akıllı adam işi değildir istemek beni.
Az için çoğu harcar,
Damlayı deryaya tercih ederim.
Hevesmiş istekmiş işim olmaz,
Hepsini bir kalemde silerim.
Gün gelir tek bir bakışa,
Tek bir gülüşe bin ömrüm fedayken,
Gün gelir tek bir söze gücenir,
Her şeyi bırakır giderim.
***
Ben aşkın kendisiyim sevgili,
Göze alamaz kimse,
Kolay değildir kabullenmek beni.
Dikenlerim var tenimde,
Ulaşmak zordur özüme.
Lakin sevgili dersem eğer birine,
Girerse bir kez gözüme.
Uğruna dünyaya cenneti,
Cehenneme deryayı taşırım.
Ölüme meydan okur,
Sonsuza dek yanında yaşarım.

Celal BAHAR