Kıyamet
Karanlığa mahkum güneşlerimiz
Ay bile sürgün bu sefalette Bir dipsiz kuyuda ümitlerimiz Her şey ve herkes ne boş bir gayrette Doruğuna çıkacaktık dağların Küheylanlar gibi kükreyecektik Selamını yayacaktık dostların Sevenler için sevgi ekecektik Bir başımıza da kalsak çöllerde Susuz komayacaktık hiç kimseyi Güller kurutacaktık nehirlerde Anlar olacaktı gülümsemeyi Kahramanı olacaksak yılların Çekecektik kahrını sürgünlerin Vicdanına sığınırdık açların İfşasına başlanırken öclerin Bir başına bırakılmış gerçekler Yalanla sarmaş dolaş ihanetler Doğruyu yalanlamış menfaatler Kopmayacak sandınız kıyametler!! |