ASKERLERİM...
ASKERLERİM...
Abileriydim; severlerdi bu kısa dönem ulaştırma çavuşunu, Ama engelleyemedim, soy isimlerinin zihnimden uçuşunu... Biri İstanbulluydu, biri Trabzonlu, birisi Ardahanlı, Kimisinin adı Gökhan, kimisininki ise Hakan’dı. Görünüşleri olsa da farklı; kabası-narini, okumuşu-cahili, Fotoğraftaki gibiydiler; birbirine kenetli elleri, yürekleri... Kimi şakacı, kimi hüzünlü ; çocuklukta birbirine eştiler... Başka coğrafyalardan, başka ana-babalardan "kardeştiler"... Hayalleri süslerken "şafak doğan güneş", Hafta sonu "çarşı" izniydi; bayram sevincine eş... Botlar boyalı, traşlı yüzlerde cumartesi neşesi... Oysa şimdi ..... Yine bir cumartesi ve unuttuk biz; haini, kalleşi !.... (Affet beni Askerim, unuttuklarım için affet... Affet bizi, unuttuklarımız için affet...) |
Kalemin daim olsun
____________________________Selamlar