KEDER
KEDER…
Sükûta ermiş çaresizliğin adı... Her gün ölüm, her gün acı, her an gözyaşı… Keder; başka dünyalara aitlerin ağıdı… Anaların, babaların, kardeşlerin, dayıların, Amca, teyze, ÇOCUKLARIN “kader” kâğıdı… Keder; yokluğun-yoksulun heybesindeki azık-katık… Yananların feryadındaki dayanılmaz sessiz çığlık… Keder; insan olanın kalbine düşen kurşuni ağırlıktaki tortu… Ve onca acının üzerine çöken heyûla, katranî korku… |