ateş çemberi gibi sardın her yanımı
ya sevgini sun bana ya da al canımı
hayalimde değil yanımda ol benim
kuşatsın ikimizi de aşk çemberim
duysun feryadımı dağlar şahidim
kapadın gözlerini ses vermedi yüreğin
yokluğun da ben yokum sanki menzildeyim

kabullen sen de gerçekleri ben böyleyim
ümitsiz aşka düştüm yürek yanar neyleyim
fırsat düşkünü değilim hiç de olmadım
bana ait olmayana göz koymadım

sıkıldım bunaldım bazen çok daraldım
en zor anımda inan hep seni andım
sözümde sazımda mızrabımdın
noktasından virgülüne ızdırabımdın
alnıma yazılmışsın yazımdın

al kalbimi eline istersen aç da bak
hiç çıkmamacasına kalbime kazınmışsın
ne seninle kalınıyor ne de sensiz olunuyor
resmini sakladım hala duvarda duruyor
neler oluyor der gibi bizleri sorguluyor
bizi bir araya getirmek ister gibi
duvardan düşüp kırılıyor

kurudu göz pınarlarım ağlamaktan
kapanmıyor kirpiklerim sızlamaktan
kalbim isyan ediyor yar diye atmaktan
aşk girdabın da boğuldum kaldım
seni de ben gibi seviyor sandım





Refik
15.12.2016
İstanbul