ışıksız odalarda tek başıma karanlıklardayım başım ellerimin arasında seni soluyor seninle yaşıyorum inzivaya çekildim yapa yalnızım yokluğuna alışıyorum unutmak kolay değil seni boşuna çabalıyorum
öyle bir girdin ki yüreğime feleğim şaştı sanki ben ben olmaktan çıktım değişti tüm yaşantım aynı beden de yaşayan ruh ikizim gibiydin seni seviyorum derken ben de seni deseydin
sensizliğe mahkum ettin ölüm bile vız gelir al ipi sen geçir boynuma celladım ol benim acıyarak bakma bana alışkınım her gün ölmeye bu ilk değilki senden gelsin ölümgüler geçerim...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KALABALIKLARDA YALNIZIM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KALABALIKLARDA YALNIZIM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Sevgisiz kalan insan kendini binlerce kişinin içinde yalnız hisseder.seviliyorsa bir kişi, bin kişi olur karşisinda, arkadaşi sirdaşi dosttu abisi ablasi kardeşi eşi evladi annesi babasi komşuşu hepsini bulabilir o bir kişide seviliyorsa mutludur, mutluysa yalniz değildir kişi.yalnızliği çok kisa ve öz anlatan bir şiirdi.Allah kimseyi yalniz koymasin.saygılarımla...