İstanbul dünyada bir tanedir ağabeyim.
1985-1992 yılları arasında yedi yıl görev yaptım. Çok zor bir yedi yıl. Silahımızda mermi namluda, horoz kalkık vaziyette her an herhangi bir yerden saldırı olacak diye devamlı teyakkuz halindeydik. Hele hele 1988-1992 yılları arasında her Allah'ın günü üç Polis beş Polis şehit ediliyordu! Adam ekip otosunu fırının önüne çekmiş ekmek alıp mesai saati bitiminde evine gidecek. Kahpenin dölleri uzun namlulu silahlar ile ekibi tarıyorlardı.Ağabey aslında o kadar çok anım var ki İstanbulda anlatmayla bitmeyecek.

Harika bir anlatım ile İstanbulu bana yeniden yaşattınız. Hele bir de Cumartesi günü meydana gelen o kahpelik dolu elim olay akılımdan çıkmıyor. Üstüne üstlük bir de Cumartesi günü sabah saat 9.00 civarında ben de o olayın olduğu yerdeydim. Bir saatlik bir işim vardı ve oradan Kadıköy'e geçtim.

Anılarım gözümün önüne geldi şiirinizle. İnşallah bir ara da bende bir nazire yazayım.
Yürek sesiniz daim olsun Halil ağabeyim.
Çok çok üzüntülüyüm. Emekli dahi olsam da o kaybedilen canlar benim meslektaşımdı! Allah u Teala rahmetiyle muamele etsin inşallah.
Diğer şiirinizi okudum ama yorum yazamadım.Kusuruma bakmayın.
Ellerinizden öpüyorum ağabey.
Selam ve saygılarımla.