berxâmın
berxâmın
Bir zirvenin göğsünde ki yarayım sus’ ma dök içindekini sessizliğime rüzgar, yine alaycı esiyor gökyüzü şaşkın ayaz yalancı yıldızlar süslü sokaklar yorgun caddeler kaygılı, göz renklerini perde perde karanlıklara örtmüşler pencerelere çıkmaya korkanlar kamburu çıkmış suskunluk ve ağrılı dilsiz haykırışlar çığlığım yitip gidiyor karışıyor yitirilenlerin ağıtlarına berxâmın |