Delilerim
Issızlıkta kendini kaybettin,
Karanlık odaları ısrarla gezerdin, Sallanarak geçip gittiğin kapılar, Köşelerine çarpardın, Hasta ruhunla tımarhaneye aittin, Kaybettin. Farklı pencerelerden bakarken, Sürüleceğin sokaklara, Sürüneceğin geleceğine giderdi aklın, Korku ve tasalardan ibarettin, Kaybettin. Alışkanlık olsa gerek, Gözlerini silmeyi severdi ellerin, Düğmelenip çözülmemeyi gömleklerin; Düğümlenip susmayı severdi dilin, Alışkanlık olsa gerek be; Gülmeyi severdin, Kaybettin. Kollarını kenetlemişsin, Omuzların düşük, Adımlarını birbiriyle dolandırıp, Aşındırdığın tahta döşemeler; Bu odalar sana küçük, Harabe altında bedenin, Üstünde göçük, Kaybettin. İyice deliresin diye, Ayna takmışlar şimdi, Her bir tarafına, Ve ara sıra, Aklında uğrardı başına, Şimdilerde terk etmiş ya; Fark ettin mi? Kaybettin. |