AYDINLIK GÜNLER*
Aydınlık günler için çabalarken
Hayatı hep hayallerimizle yaşadık Minicik yüreğimizle yarınları düşlerken Biz, içimizdeki karanlıklardan kurtulamadık İçimiz karardı... Gözyaşlarımızla mateme bürünürken İçimiz hiç gülmeden yol aldık Yosun tutmuş evimizde nefes alırken Biz, hep huzura hasret kaldık Ruhumuz eridi... Yüreğimize ateşten gömlek giydirilirken Işığımız söndü, soluksuz nefessiz kaldık Ufacık bedenimizle çırpınırken Biz, çıra gibi diri diri yakıldık Mezarımız kazıldı... Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar |