baba bak!
o görünen annemin eli
senin aldığın yüzükten belli
kardeşlerimi düşünme
onlar şu anda parktadır belki
oyuncak helikopter
alamıştın ya hani
alma artık istemem
bak onlarca helikopter
hem hepsi de sahici
kıpırdat gözlerini
konuş benimle baba
’Elle gelen dğün bayram’
derdin ya hep
bu nasıl düğün,
bu nasıl bayram?
neden yerde yatıyor
teyzem,, halam, dayım, amcam?
ne olur birşeyler söyle
konuş benimle
hadi benim aslan babam...
istemezsen bu sene
okula da gitmem,
eğer gidersem;
geçen seneki idare eder,
yeni önlükte istemem...
bir kerecik ’oğlum’ de yeter.
bacaklarında kan var
kırıldı mı yoksa?
alçıya alsınlar
duyuyor musun? ...
geliyor ambulanslar...
sen iyileşinceye kadar
ben su satar, simit satar
size bakarım;
annemin çamaşır ipleri
yine kopmuş,
sen üzülme ben takarım! ..
daha dün senin
kocaman adamındım;
berbere götürecektin hani,
uzadığı için saçlarım...
’Yavrum’ de; okşa saçlarımı,
öp yanaklarımı
babacığım ne olursun! ...
hadi kalk!
sen de bağır, sende çağır
her taraf yanıyor cayır cayır! ...
’Erkekler ağlamaz’ dersin
ama
ağlamak istiyorsan ağla
vallahi kimseye söylemem baba...
gözlerine toz dolmuş!
silsene baba!
baba! .. baba! ..
yoksa? ! . Baba! ...
BABAAAAAAAAAA! ...

Yavuz Nufel
17 Ağustos 1999 İstanbul