Osman eskişehirde 13 yaşında iken çok sevdiği annesini kaybeder.Yanlız kalan Osman eniştesi ve ablasının yanına sığınır.Osman tabiri yanlış değil sanırımki bir kız kadar güzel , yakışıklı bir çocuktur henüz,zamanla alkolük olan eniştenin tacizlerine maruz kalır. Birgün eniştesi Osmana tecavüz eder ve bu tecavüz olayları devam eder sonunda Osmanı para karşılığında erkeklere pazarlamaya başlar. Ablası bu olayları öğrendiğinde çok geç kalmıştır cahil vede elinden hiçbirşey gelmeyen ablanın ölümü ile Osman artık zalim vede bu aşşağılık insanın elinde bu hayata alıştırılır.Bir insanlık ayıbı olan bu olay insanlara ders olsun istedim ve kaleme aldım şiir kitabımda yer verdim umarım bu dram dolu hayat başka çocuklarımızın hayatında yaşanmaz
Aydınlık yollarda mum ışığında yürümemek için taze fidanlarımızın hayatları tomurcuk gül iken solmasın diyerek sevgi vede saygılarımla SOKAKLARIN ŞAİRİ EROL CAN

Nasıl Yazıdır Tanrım Bu Yazı
Sual Olunmaz Hikmetin Nasıl Acı
Insan Olanın Düşer Yüreğine Sızı
Hayat Düşürmüş Böyle Yola Osmanı

Dünyada En çok Severdi Anasını
Anası Silerdi Osamanın Gözyaşını
Yüreği Ile Okşardı Evladının Başını
şimdi Tutar Osman Anasının Yasını

Küsmüş Hayata Ağlar Kaderine
Dönüp Bakmaz Yaşanan çirkinliğe
Hep Sadık Kalmak Için Sözüne
El Atmamış Osman Kimsenin Ekmeğine

Erkekten Dönmüşse Kadına
Sığınır Osman Yanlız Tanrıya
Yok Gözü Kimsenin Canında Malında
Osman Yanlız Yürür Hayat Yolunda

Küçümsemeyin Insanlar Onu
Bilinki Oda Tanrının Bir Kulu
Belkide Cennettir Onun Yolu
Yaradan Bilir Osmanın Sonunu Sokakların şairi Erol Can