1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1129
Okunma
Derdin ne ey gönül, derdin ne söyle
Anmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
Aklınca göklere çıkmışsın öyle
İnmeyi bilmezsin, aşkı bilmezsin
Ne umdun ördüğün nefsî duvardan
Hakikat verilmiş oysa yukardan
Tevhid’den süzülen kutlu pınardan
Kanmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
Şu fânî âlemi bir gerçek sanıp
Mevlâya dönmezsin seraba kanıp
İlâhî mihrapda aşk ile yanıp
Sönmeyi bilmezsin, aşkı bilmezsin
Güneşi, yıldızı, gökteki ayı
Düşünüp aldın mı hikmetden payı
Nerede unuttun söyle pervâyı
Sinmeyi bilmezsin, aşkı bilmezsin
Dört nala gidersin üstünde gaflet
Tefekkür edip hiç çektin mi hasret
Gönlünde varsa da sevgi, muhabbet
Sunmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
Toprakdan gelmişsin sonu topraksın
Üflense düşecek kuru yapraksın
İsa Can Mâşuk’dan hâlâ uzaksın
Yanmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
İSA KOCAGÜL
5.0
100% (1)
Cevap Yaz