8
Yorum
23
Beğeni
0,0
Puan
1783
Okunma
o kırmızı koltuklu ev hiç olmadı aslında
biliyorsun…
hiç yatmadım kollarında çılgınca
ağlamadı gözlerim ihanetine yağmurlar gibi
hıçkırmadı içim, için için
için gibi!
şarkılar söylemedin sen bana
şiirler okumadım ben gözlerine
diz dize oturup
dil dile sevişmedi dudaklarımız
tül perdelerinden çoğulluk akmadı o evin hiç
yalnızlığımıza…
o kırmızı koltuklu ev
yokluğumuzdan üşümedi hiç
bir han gibi kucakladı
gelen ve giden yolcularını
masada soğumuş öylece
ekmek arası yalancıktan aşkımız
yesen , tadı kaçmış!
yemesen, külli ziyan…
yanında içilecek gibi de değil artık
beklemekten ekşimiş ayran!
bu şiir de yalan zaten
çoktan ölmüş bir şairin
eski h’iç kırıkları!
öyle deli deli esti işte akşam rüzgarı
savurdu hoyratça
önce kırmızı koltukları
sonra buzdan evi
ve sonra da tuzdan masalı!
“…bir varmış, bir yokmuş!...”
Sevtap Kaya Nurgönül
16:25/ 27.11.2016