NigarÇocuktu yetim kaldı öksüzlüğü cabası Ana,baba göçünce,çıkmadı akrabası Yalnız başına kaldı yoktu evi obası Çaresiz bir başına kimsesiz kaldı Nigar Tuttular ellerinden karakola geldiler Bu sahipsiz bir çocuk deyip haber verdiler Tembih teslimden dönüp girdiler yola Korkak bakışlar ile kendini saldı Nigar İsmi zabıta geçti bir deftere yazıladı Kader taşları orda tam yerine dizildi Evlatlık olur diye mezarıda kazıldı Bin bir çabalar ile çileye geldi Nigar Yetim yurduna girdi kursağında aş girdi Sıcak yatağı oldu gene bitmedi derdi Felek başladı gene ona ağını ördü Belirsiz bir kaderin içinde daldı Nigar Orda kimisi sevdi kimileri dışladı Yarı kırık düşlerle yaşamaya başladı Bazen sevinçli oldu bazen için haşladı Düştü kalktı ağladı arada güldü Nigar Kısa zamandan sonra talip oldular ona Başvuru evrak bitti işlemler geldi sona Biri güldü yüzüne gelde bana de ana Yabancı insanları aile bildi Nigar Başka role büründü yeni hayatı için Aman dedi ey Nigar yanlış işlerden kacın Dikkat eyle kendine ne annen var ne bacın Taciz gördü zamanla tehditler aldı Nigar Kafayı taktı ona baba dediği adam Bir gün evde değildi ana bildiği madam Tecevüze uğradı ah şu on beşlik nidam Ömrünün baharında yaşarken öldü Nigar M.Kılıçel |
Saygılar