Kimsesizler
Akşamdan geceye akarken zaman
Yeryüzünde kimsesizler için yer açılıyordu Kimsesizler Kimsenin ses vermediği Kuytu köşelere hapsolunanlar Kimsesizler Hiç kimsenin yüzüne bakmadığı Alınlarındaki umudu saklayanlar Gecenin karanlığı hançerlenirken Feryat yükseliyordu kimsesizlerden Bir hançer de onlara saplanıyordu sanki Çünkü gece ümitti onlarca Başka bir geceye niyetti Güneşlerin doğuşu, seher vakitleri Romantik değildi onlar için Belki de tükenişti geceden kopuştu Ve yarını yoktu kimsesizlerin Şu an tek var oluştu. |