Geceydi....
Gözlerin şehrin tüm pırıltılı ışıklarını
Tek tek topluyordu...mıknatıs gibi
Aydınlanıyordu gece gözbebeklerinde
Sadece yıldızlar kalıyordu semada hece hece
Ay taç olmuştu simsiyah saçlarına...
Kollarına almışti samanyolu
Çekerken ellerinden evrenin sonsuzluğu
Saçlarından akıyordu yıldızlar...
Papatyalar kucağından saçılırken dünyaya........
Seviyor mu sevmiyor mu kelimeleri sarıyordu evreni
Sessiz bir bekleyiş hakimdi...
Pırlanta kemer gibi sarmıstı göktaşları çevreni
Gümüş ayna gibi yansıyordu yüz hatların
Güneş senin etrafında dönüyordu aksine
Telkari ışıkları tel tel yansırken o eşsiz yüreğine.....
Gerek yoktu ki bir çift söze...
Geceyi aydınlatan ışıktı gözbebeklerin
Evren aşktı, sırdı, ışıktı
Aşk da en çok sana layıktı.....

7 Kasım Selma Çanakçıoğlu