UsandımÜzerime yağar zembheri karı Sırtımı üşüten çuldan usandım Köz olmuş içime namerdin harı Şu fani dünyadan kuldan usandım Hasretti bağrıma mühürle basan Yüreğime binbir özlemler asan Beni her dakika derinden kasan Gurbetteki kahır zuldan usandım Aşka kalmamış pek itimat güven Sevdiğine sırtın dönüyor seven Bugün canım cicim yarınsa döven Sevdayı inciten elden usandım Yazarsam kâr etmez çizsem ne çare Mülakatta kalır yok istişare Şarkılar derledim bilmem kaç kere Mızraba değmeyem telden usandım Lefazanın beli etmiyor yönü Kendine bulurmuş meşkale konu Asılsız sözlerin kesilmez önü Yalanla yoğrulmuş dilden usandım Art niyeti içte kin olup taşan İki yüzüyle bal yalağa koşan Dostunun kabrini sırıyla deşen Riyadan savrulan külden usandım Ölmeyecek gibi umursuz gezen Fakir fukarayı mal mülkle ezen Münferit elekten badeler süzen Yoksulda olmayan puldan usandım Ne yapsam kavuşmaz her iki yakam Ondadır hayatla gırgırım şakam İstediğim kadar kafama takam Rızıkım çiğneyen selden usandım M.Kılıçel |
Hayat ayrı zor birde insanlar
üzerine eklenince gelde dayan:((
Yüreğine sağlık değerli Şairim
çok anlamlı ve güzeldi...