yeniden yıldızlar karanlıkta
görünemeyen bir gökyüzü bulacaksın karanlıktan
avuçlarımda sevda ihtilalleri
geçmiş zamanlara biat eden tebessümlerim ve
terennüm ettiğim saçların
gidişlerini boynuma asıyorsun
yüzümdeki bu çirkin rastlantı!

artık ay ışığın da görünmüyor
karanlıktayım
gece gözlerimden daha karanlık olamazlarda
gidiyorum bu şehirden
ardımda kocaman bir elveda
ve hoşçakalların ağır başlılığı
dolunay gözlerine olan takıntım benim
hangi şehre kaçarsan kaç dolunay gözlerin.
’nokta’


her gün bir yıl
bir yıl her gün sende
sende sendeleyerek seyre dalıyor
ömrümdeki dakikaları sayamaz oldum hiçliğinden
ve yokluğunun dokunduğu karamsarlık
yüzümde bir çirkinlik
terkettiğim her yerde çirkinim işte
dokunma
dokunma vurur yürek feryatlara
ağzımda bir inilti
kırıldı öptüğün yerden avuçlarım
yanaklarımdan çıkan susmalarla geliyorum
beklediğin yerden terketmek için gözlerini
kurtuluyorsun işte...
’yani tam olarak öyle diyemesekte’





karanlığın en kahverengi hali
’sensizlik’
karşıma çıkan her sokaktaysan eğer
giriyorum işte alışkanlık
olduğun her yerde bulunma isteği hali...
eskisi gibiysek eğer
hele bir de karşımdaysa gözlerin
vah biz ölürdük benimle
sen,içimde küçük bir kız çocuğu taşırdım
gözlerine dokundurup
sözlerinden doğuran
şiirlerime ebe derim ben
seni bulduğum harflere de sobe
yar yar git hadi
git
kaç karanlıkta yaşayan çirkinliğimden
her zaman zaafım olacak esrik benliğin
sendeleyen benliğimden
benliğimden çıkan harflerden
çirkin şiirlerden
güzel senlerden
yar yar git hadi
git
sen,sen diye tanıdığın
ben olmayan benliğimden.......