Yalnızım
Tüm kalabalıklarına inat beynimin
Ellerim soğuk.
Üşüyorum
Kulaklarım sıcak sesine
hasretken yârin
Ruhumu sarmalayan huzur kokusu da yok
Yalnızım
Titrek bir mum ışığında sonumu bekliyorum
Son cümlemi duvardaki gölgeme sarf ettiğimden beri bir hayli
vakit geçti
Sahi sesim nasıldı benim?
Karanlık odam
Sallanan koltuğum
Ve parkedeki gıcırtısı
Tek sırdaşım
Korkuyorum
Yok olmaktan, unutulmaktan
Kimsenin birşeyi olamamaktan..
Ağlıyorum
Sessiz çığlıklarımı hıçkırıklarımı içime gömüp
Yutkunuyorum
Kalbime damlıyor göz yaşlarım
Yalnızım, üşüyorum, korkuyorum
Ağlıyorum..
16.11.2016
03.50