Mevsimi Kışa DöndüDondururken bedeni, buz kesti eli kolu Daha bahar gelmezken, mevsimi kışa döndü Cemrelerim düşmedi, güze uğrarken yolu Ayağını çelmezken, mevsimi kışa döndü İçi ısıtan güneş, uzaklaştı yanından Kara bulutlar çöktü, soğuturken canından Kalbi horlanıyordu, damardaki kanından Sıcaklığa dalmazken, mevsimi kışa döndü Gönlünün sarayını, buzdan kalıplar sardı O anda yürek ise, yanıp tutuşan hardı Camdaki buğularda, hüzün izleri vardı Nemlerini salmazken, mevsimi kışa döndü Öyle ağırken yükü, dizlerle yere çöktü Tesellisi bildiği, gözünden yaşlar döktü Talihine küserek, kadere boyun büktü Yazgısını almazdan, mevsimi kışa döndü Umutların üstüne, lapa lapa kar yağdı Ferini kaybettikçe, sanki iliği sağdı Ömrünün kalan yanı, gözde örümcek ağdı Zerre hayrı olmazken, mevsimi kışa döndü Nesrin Önem 12 11 2016 |