Suskun...Suskun... Ve yorgun bir insandı Pencereden sessizce bakardı Bir gün aniden konuşmaya başladı Sibirya ceza evindeki ölüm odalarını anlatıyordu Sanki o zamanı yeniden yaşıyor ve ter içinde kalıyordu Nice masum ve mağdur insanın bir ömür orada ki çaresizliğini anıyordu Orada hissedilen ve ruhu derin hicrana gark eden yalnızlık umudu tırpanlıyordu Saadet... Ve huzur yolunda Rıza göstermek çile ve cefayı öteler Bu anlamda her külfet ihsan olarak atiye sirayet eder, Can ve canan umut ikliminde mizana anbean giderken Her ibret ve ayetin bir muştusu olduğunun bahtiyarlığını Terennüm ederek sabır ve edebi öncelerler, adavete meyletmezler... Bir... Bak etrafına Ne kadar sahte yüz var kanma Çaresizim diyerek avunmayı umut sanma Niçin yaratıldın, nelerin sahibi olduğun için farktın Kayıp bir geçmiş için, Araf ta bulunmak derdiyle gamdın Oysa ne Araf ve ne de Berzah alemdir, bir alem varsa o da sarihtir Ne yaşarsan yaşamış ol korkma, bilinç tazelemekten uzaklaşma, kesindir Bize bizden yakın olan, sevgi ve şefkatiyle kuşatan, mağfireti bol olan Rabbimiz sahibimizdir Mustafa Cilasun |
Güzel şiire; saygılı mutluluk dileklerimle.
Çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…