Gül Yorgun Düştü
Bülbül kahrı çekmekten
Göz yaşları dökmekten Bir ömür beklemekten Gül yorgun düştü artık Beni hiç dinlemeyen Hep ah edip inleyen Aşk lisanı bilmeyen Dil yorgun düştü artık Yârdan haber getiren O’na selam götüren Özlemleri bitiren Yel yorgun düştü artık Yüz dönerek semâya Baktım yıldıza aya Kaç kez durdum duaya El yorgun düştü artık Yetmez oldu nefesim Duyulmaz oldu sesim Kalmadı hiç hevesim Dîl yorgun düştü artık Beste : Murat Demirhan Makam : Muhayyer |