AH İSTANBUL AHHHŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Denize sıfır ev hiç istemedim ben
Ama gök yüzüne sıfır hayallerim vardı Bu hayatta sadece birazcık sevgi istedim Başka hiç bir şey istemedim M.yavuz Şair’im bir şiirinde Şairem yüreğine sağlık diyorsun ya Bir de soruyorsun insan satılır mı diye Satılır can,satılır. Hemde öyle bir satılır ki,itiraz bile edemez Örnek mi istiyorsun işte ben, Daha ben körpe iken, Bir kurbanlık misâli On dokuz yaşımda başlık parasına satıldım Ah şu paranın gözü kör olsun * Gençliğimi,hayallerimi,benliğimi, Yarınlarımı beni,benden çaldı Kopartıp aldı benden genç kızlık hayallerimi * Eyyyy İstanbul,ah İstanbul ahhhh Sana ne kadar sövsem, Ne kadar isyan etsemde duymazsın beni İstanbul senin gelmişine,geçmişine Ben ne edeyim söyle bana İSTANBUL * Ben isyân etmeyim de kim etsin söyle bana Seni köhnemiş,koca bunak İstanbul Beni benden aldığın yetmemiş gibi Birde sevdiğimi aldın elimden.. * Bir sabah Annem haydi İstanbul’a gidiyoruz deyince Öyle sevinmiş,öyle sevinmiştim ki İstanbul’u adını duyunca,oysa Nerden bile bilirdim ki Kaderimin bana ağlar ördüğünü * Henüz ömür baharımın başındayken ben Bir kurbanlık gibi satıldım, Hiç bir şey yapamadım, Kaldım sende çaresiz, * Kimin umurunda,kime ne benim hayallerim. Ömrümde hiç görmediğim Bir erkek vardı karşımda Annem dedi kızım bu senin kocan Hayır dedim direndim,ağladım,çırpındım, Duymadı,duyulmadı çığlıklarım.. Sen’de duymadın eyyyyy İstanbul.. * Oysa ebeveynlerim başlık parasını almış, Nikahımı bile kıymışlar çoktan. Geri dönüşü yok artık buradan dediler. Vedalaşırken Anne beni burada bırakma dedim Yalvardı,ağladım faydasız yakarışlarım Beni hiç dinlemedi bile. Kala-kaldım öylece Kapıda bindi otobüse bıraktı gitti.. * Oysa benim de hayallerim vardı Ben beyaz bir gelinlik başımda papatyalardan Bir tacım olsun isterdim Ah istanbul ahhh Sen benim hayalerimi çaldın istanbul Her iki cihanda senden davacıyım İstanbul Müzeyyen Yavuz |