YOLLARI YOKUŞ
Maraş’ın yolları yokuş, sevdalara kanmam bundadır.
Tarhananın, sabah vakti gelir kokusu Annemin tandır başı ekmek yapışı. Okuldan kaçarım akşamüstleri. Ulu Cami’nin avlusundaki kuşları yemlerim. Ağaçta öter bir kısmı. Aşkın sancısı gibi erir dondurma bakışı. Maraş’ın yolları yokuş, sevdalarda kaybolmam bundandır. Esersin deli poyraz, derdime derman olmaz. Savurursun hayata, boş lafları duyan olmaz. Sabah vakti, ezan okunur şimdi. Tan yeri ağarır yavaş yavaş. Sen, uykusunda sayıklayan Maraş. Karanlıkta nettin yârimi? Ahir Dağı’ndan yüksek midir heybetin? Gözünden düşen, kendini bulamaz. Mor salkımlı evin, morunda saklanırım. Döner mürekkebe sevdayı anlatırım. Ezan vakit yüreğimi kanatır, Yusuf’u Tutunu, ağlatırım. Maraş’ın yolları yokuş, sevdalara kanmam bundadır. Eser de deli poyrazı, aşkta kaybolmam bundandır. 14. 04. 2008 M.Ö. Kahramanmaraş |
maraşın yolları yokuştur
sevda senin yüreğinde ne hoş durur...