BİR ADAM SEVDİMBiri vardı bir zamanlar güneş onunla doğardı Erkekliğin kitabını hem yazdı hem de okuttu Gülünce kara gözleri karanlıkları boğardı Verdiği tüm sözlerini son demine kadar tuttu. Kaçan balık büyük olur diye yıllarca dil döktüm Aylarca haklılığımı savundum kendime durdum O boğazımda biriken kocaman yumruyu söktüm Her şey güzel olacaktı bunları kafamda kurdum. Şimdi dönüp bakıyorum yaşanılan olaylara Benim sevdam hep adamın ayak izlerinde kalmış Bir adım yetişememişim o kaybedilen aylara Saçımda ki beyazlarım özlem denizine dalmış. O kayıp gitmiş ellerimden ben yalnızlık giyinmişim Ne kimseyi sevebilmiş ne de mutluluk bulmuşum Yükseklere çıktım derken baş aşşağıya inmişim Herkes gibi yanılmışım zavallı bir kul olmuşum. Eldekinin değerini kaybedince anlamak zor Hayat kumar masasıymış şansım bir kez gülmüş bana Şimdi dönüp bakıyorum yürekte yanan aşkım kor İnancımı yitirmeden arıyorum yana yana. Ayvazım DENİZ |
bir iç döküş. şiir güzeldi
selam ve saygılar