Sensiz karanlık dün ve gece
ağlamayacağım sensiz gidişime
sevdim seni bir kere
umutsuzca bütün benliğimde...



Rahatı görünce büsbütün azdın
düştüğün kuyuya sen kendin kazdın
hastalık bahanesiyle tam yüreğimi yaktın
Dik dururken yolumda yürürken
ağlattın...


Dile getiremedim sevgimi sana
yüreğimde açtın bir diğerinden fazla yara
çok çileler çektim ama
uslanmadın hala ki hala
hiç bir mevsimde gelmeyeceksin aklıma...



Derbeder halini sezdim gizlice
kahrettim seni görünce
yalan bir dünya için
iflah edermeyim sen söyle
ama...ama...
İhanetini ömür boyu unutmayacağım
artık bitti diyerek başlayacağım bu günlere
öyle mazlumca çekip giderek
Susmayacağım artık yüreğimce...

Bu kimdir biliyor mu sunuz?
Bırak dağınık kalsın ...


Serap Yüreğimsin Bozkurt


(13 yaşında yazdığım denemem)