Biz Sadece Sapanla Taş Atıyorduk’’Filistin de yaşanan bütün hüzünlü olaylara ve insanlara’’ Onların tankları vardı,bizim Allah’ımız. Onlar barışa sıkıyordu kurşunları, Biz sadece sapanla taş atıyorduk, Gündüzleri,gece yarıları... Filistin’li bebe, Sana soracaklar ahirette, Seni kim şehit etti diye, Diyeceksin ki;Onlar, Sadece beni şehit etmedi, Sadece insanlığa kurşun sıkmadı, Dünya’nın da içine etti... Aklınızı başınıza devşirin zalimler, Artık canımıza yetti... Onların göz yaşartıcı bombaları vardı; Göz yaşartıcı bombalara ne gerek vardı, Biz zaten yıllardır ağlıyorduk. Sofralarımızda ne baklava,ne börek vardı... Yıllardır acı yemiş,acı içmiştik. Kendi kefenlerimizi, Ellerimiz le ölçüp biçmiştik. Alevlerini artırın cehennemin,ey zebaniler; Çünkü zalimler geliyor, Lanetlenmiş olduklarını,onlarda biliyor... Onların mataraların da kan vardı; Biz içecek su bile bulamıyorduk. Yerle bir oldu evlerimiz, Hiç bir evde oturamıyorduk. Çocuklara bile acımıyorlardı. Yani anlayacağınız;yürekleri o kadar dardı. Filistin’di burası, Bırakıp gidemezdik yurdu... Yazanlar yazıyordu günahları, Bozup da tuzakları, Onlara başka tuzaklar kurdu... Bunların şerrinden binlerce insan, Rabbine sığınıp sığınıp durdu... Onlar cenazelerini;bağıra çağıra gömüyordu, Biz ise fatihalarla,tekbirlerle... Onların ağlama duvarı vardı, Bizim Mescid-i Aksa’mız. Aksın vatan için,aksın kanımız. Yüzümüz gülse bile, Ağlar durur hep bir yanımız. Döve döve bütün çocuklarımızın kemiklerini kırdılar. O televizyon da gördüğünüz çocuğu, Baba’sının kucağında vurdular. Ağla, Ağla insanlık ağla; Ağla da dursun bu akan kanlar... |