"Bir gün gelir de unuturmuş insan"...
Böyle diyordu Şair...
Böylelikle başlattım ben
Unutulmuşumun hikayesini..

Söylesene...
Hangi gecenin karanlığıyla başladın beni unutmaya?
Bilmediğim bir zamanın,
Hangi takvim yaprağında karar kıldın..
Beni buruşturup atmaya?

Söyle de bileyim..
Ne kadar debelendi yüreğin,
Ruhunun en kavgacı yanıyla?
"Unut" sözcüğündeki bir harfi öğrenebilmek için
Kaç yıl köle olmayı vaad etti yüreğin sana?

Yazık..
Sen unutmaya devam ediyorsun,
Bense seni hatırlamaya...
Ben hatırladıkça,
Yeniden başlıyorsun beni unutmaya...

Söyle ki bileyim ..
Bir akşamüstü alacasında mı esmerleştirdin unutuşunun sesini..?
Güneş batmaya yakın mıydı beni unutmaya and içerken sen.. ?
Kim bilir kaç saate sığdırdın..
bir ömre sığdıramadığım hikayemizi.

Unut gitsin..
Unut silinsin..
Geri dönüşü olmasın takvimlerin..
Unut ki..
İçilesi kalmasın bardaktaki son çayınların...
Unut ..
Burada bitsin bu son umut ..