Gel Ey Hüzün
Lacivert gecenin koynunda
ışıl ışıl yıldızlar göz kırparken dünyamıza Yaz bahçelerinden gelen hani o çok sevilen beste ağlıyor kemanın tellerinde Gönülleri okşayıp duran hafiften esen bir meltem tutup kemânînin elini sarıvermişken benliğimi Anlamadığım şimdi niye dillendirdim hislerimi niye ele verdim ki hasretimi Bilmezler mi halâ titreşir içimde acı mavi bir alev dinmeyi hiç bilmez kor olup üstü küllenmez V E Göğün yüzü böylesine davetkâr nağmeler gamla demlenirken henüz vakti geçmeden Gel ey hüzün bir tek sensin halâ yâr inan senden gayrısı ağyâr tly |
Bilmezler mi
Halâ titreşir içimde
Acı mavi bir alev
Hiç ama hiç dinmez
Kor olup üstü küllenmez
Güzeldi hocam.