senden sonra
sevemedim hiç kimseyi ve hiçbir şeyi...




çünkü yavandı
ve yalandı her şey ve herkes,
en az senin kadar!
açılan yaralarım iyice açıldı
çünkü yalandı zamanın ilaç olduğu da,
tıpkı ilaçlar ve zamanın kendisi kadar...


ne kitaplar, ne filmler,
ne de asparagas haberler
veya acı gerçekler
senden sonra
hiçbirisi avutmadı
senin acıttığın kadar can’ımı,
can’sızlığımı ya da can’sızımı
adı her ne zıkkımsa işte!
yaşanmışlığımı veya yaşanmamışlığımı...


merdiven altı sevmelerimi
çatı katı hatıralarımı
köprü altı çocukluğumu
ve yol kenarı yoldaşlarımı
herkesi, her şeyi kaybettim!


senden sonra gülüşlerimi değil salt
ağlamalarımı da yitirdim!
ve kızdım kendime hep
ve en çok kendime!
bir insanı,
kendini kaybedecek kadar sevmek niye
niye niye? diye!


senden sonra
senin de canın cehenneme!
öyle boş
ve öyle çok değerini yitirdi ki her şey
tarihmiş, coğrafyaymış
mevsimlermiş, zamanmış!
hıhh!
anlamıyorsun işte yine!
ölümle yaşam arasındaki o ince çizgide
senden sonra diyorum!
senden öncemi de kaybettim!












05:15/06.10.2016/#yastıkaltısayıklamaları



Sevtap Kaya Nurgönül