BUSE YAKIŞIR ACI HATIRALARA
Sana kızmıştım
Kırılmış kanadımdan aşağı Kor olmuş kör kuyuya atıp İp bile bırakmadın Yolduğun parmaklarıma Bunu söylemeliyim içimden bağırarak Dudaklarım kıpırdamadan ama Taşan eski göz ırmaklarıma Sana ilk Sana son alınganlığım Teslim olun viran eden kasırgalar Susun Şimdi melek kan/at/larımla Sükûn-u melteme çıkıyorum Sakin olun korkuluklar Müjde! kendime asaletime acıkıyorum Varlığımdaki Asalete müjde Döne döne Sende yok olan benden Usulca aydınlığa çıkıyorum Sevilay KARAMAN NİSAN/2008 |
vay be, ne kadin derim ben buna:)
yüregine saglik,sevgilerimle