GİTME KAL
Soluk bir gül ıtri gibiydi bu bahar
Kalvenizli sabahlar Sünepe akşamlar Gök yeleli uğultular İçimizde halen Kırbaçlanmış Bir özleyiş var Hayat muzdarip Kalpler lâl Vicdan pûr-melal Eyy Kıyılarımın asil kekliği Dudaklarım gözlerinde Senin omuzunda şal Başında bir örtü Gitme kal İşle nakışlarını Nasırlı seslenmeme Tan vaktiyle Ufuksuz dağların Mor üzümü gibi Hüzün çöksün üstüme Yanıyorum işte gördün Savur küllerimi denizlerine Sanma ki Martılar ferahlatır beni Zemheri suları bile nafile Gitme Gitme kal Müşteba Güneş |