SON SÖZ...Diye diye, dilimizde tüy bitti! Gördünüz mü kiminmiş ya bu vatan? Kafanız bir türlü almadı gitti; Kimmiş bu toprağın bağrında yatan? Yıllarca aşını yediğin kaba, Tükürmesi sığar mı hiç adaba? Senden daha nankör var mı acaba? Allah’tan korkmazsan kullardan utan! Hayvanların sevmediği ot gibi… Bittiğiniz yer burnumuzun dibi! Kandırsanız da şu bizim Recebi; Var mı başka, külünüzden hiç yutan? Haramilik kanınıza işlemiş! İmralı’lı hepinizi fişlemiş... Memleketi üç beş çocuk taşlamış; Büyüğü de devlete kurşun atan! Ya can olun, ya can verin tükenin! Sağamazsın, sütü çıkmaz tekenin... Yakasını rahat bırak ülkemin; Vatansız bırakır seni, tek hatan! Kimdi uyum sürecine uymayan? İmralı mı, Kandil miydi duymayan? Kimdi Türk’ü hiç hesaba koymayan? Hep bu yolda kahrolmuştu tüm ata/n! Önce barış, sonra çözüm süreci... Şerrinizden olduk sanki sürreci! Bozacının şahidiymiş şıracı; Gitmezseniz bitmez vatanı satan! Türk’e Türk’ten başka dost yok, biliriz! Bu yolda bir ölür, bin diriliriz! Kör deliğe girseniz de buluruz! Sonra, yaratmış demeyiz Yaratan… Karaman-2016/09 TDK: Sürre: Osmanlı’nın her yıl Hicaz’a gönderdiği para ve armağanlar... Halil Şakir Taşçıoğlu |