Dönmüyor...!
Yarım asır`dan sonra,darbe yedi gururum
Ruhum mapushane`de,artık dilim dönmüyor Yüreğim sıcak halen,ama gönlüm Erzurum Buz bir Şehir gibiyim,"Küs ahvalim"dönmüyor Ne Fırtınalar gördüm,esip deviremedi Ne tipi boran gördüm,yüreğim of demedi Ben gurbet`im,gurbet ben,felek çeviremedi Çıkmaz sokaklar menzil,şaşkın... yolum dönmüyor Hazan vurdu ömrüme,İkbahar`da güz oldum Kibirliler dağ oldu,ben ova`da düz oldum Nankörler kör çıktılar,Doksan Dokuz,Yüz oldum Soğuttular içimi,veren elim dönmüyor Dost akraba geçmişte,tatlı bir rüya kaldı Sanki hiç yaşanmadı,sanki`de bir masaldı Sohbetleri şekerdi,muhabbetleri baldi Sağımdan hançerlendim,yorgun...solum dönmüyor Vefasızlık eritti,iliklerime kadar Canlarım dediklerim,dünyayı ettiler dar Ama bu dünyanın`da,öteki tarafı var Bir kez yaşıyor insan,giden ölüm dönmüyor Sitem etsem ne olur,yarın toy düğün dernek Zay olan on`ca sene,verilen nice emek Dünya değil insanlar,bir varmış yokmuş demek Yılların yorgunluğu,elim kolum dönmüyor Ozan Karapece |