GÖNÜL AĞLIYOR*
Yağan kar eriyor farkında olmadan
Yüreğimizin eridiği gibi. Acıların içinde yetim kaldık sessizce. Gönlümüz ağlıyor çaresizce. Toprak kokusunu içimize çekerken Ayrılık ezgisi çalıyor Günümüzün her çeyreğinde... Yüreğimizdeki sevgi tanecikleri eridi gitti. Artık kanatlarımız derin yaralı Ruhumuzdan akıp gitti zaman Dikenli tellerle örüldü sevdamız İçimize bir hançer gibi Saplandı gamlı düşlerimiz. Limanlarımız bize uzak Umutlarımız rüzgârsız Durgun denizde bekleyen yelkensiz gemilerle Acıların içinde sıkışmış âdeta ruh gibiyiz... İyi bilirim Kederler yalnızlaştırır yürekleri Dağların ağır kayaları Çokça hüzün taşır bedenlere. Hadi, şimdi tam zamanı Yer altı şehirlerine gömelim Bize zehir kusan geçmişimizi... Mehmet Öksüz |