’’Bir şey anlamadım’’ dersin sen şimdi
Dönüp bak özüne seslenen kimdi?

Ah bir de anlatan anlayabilse

İnsan bazen kendisiyle de konuşur.
Hatta çoğu zaman
şiirlerle...


Not: Bu şiirin hikayesi bir türküyle başlıyor. Sözleri de güzeldi lakin verdiği duygu başka mecralara sürükledi beni.
Önce iki dörtlük sonra uzadıkça uzadı...
Emin olamayınca verdiği mesajdan, kız kardeşime gönderdim. O anlamışsa oldu demekti çünkü.
Cevap şu!
Hiç bir şey anlamadım :)

Sonra biraz yumuşatarak ’’tabana inmek lazım’’ dedi

Güldüm ama biraz üzerinde çalışarak düzeltmeye gayret ettim
Tekrar yolladım
Cevap gelmeden cevabı veren ben olayım diyerek: ’’tabana inmiyor hafızım’’ deyince!

’’ Edebiyat defterinde yayınla bakalım ne yorum alacak’’ dedi.
Cesaret edemedim fakat çöpe atmaya da kıyamayınca üzerinde biraz daha oynama yapıp yayınladım.
Hikayesini yazmayacaktım fakat unutmamak adına yazdım.

Üsteki
’’Bir şey anlamadım’’ dersin sen şimdi
Dönüp bak özüne seslenen kimdi?’
ordan geliyor :)


Her şey gönlünüzce olsun
Gönlünüzde ALLAH (c.c.) olsun.

Zannetme burada baki kalırsın
Kimi gelir kimi gider durmadan
Anlamazsın gün gün neden solarsın
Felek tokadını vurur sormadan
Ne gelenler kalır ne gelir giden
Aldanır dünyaya bil tamah eden

Dünya dedikleri kağıttan bir sal
Aldanıp mülküne düşme peşine
İster rüyadır de istersen hayal!
Aldadananlar gider pisi pisine
Bırak şu faninin varı yoğunu
Nerede harcadın ömrün çoğunu?

Kazanmaya bak sen ömür cengini
Kimi ağlar kimi gider gülerek
Unutma ki herkes bulur dengini
Zulmeden gülerek gitmese gerek!
Gurbetten öz yurda geçittir ölüm
Sanma ki yapana kar kalır zulüm!

Kolay mı zannettin! Zor olacak ki
Yaradan rızası zorda saklıdır
İçindeki ateş kor olacak ki
Aşığın vuslatı korda saklıdır
Dert etme! Ganimet bil cefasını
Sabredenler sürer hep sefasını

Niyetini bağla Hak rızasına
İşi asan eden kalbi niyettir
Düşme şu dünyanın dert tasasına
Vuslata varan yol teslimiyettir
Aşkla dokunmayan bezi neylersin!
Yâre uzanmayan düzü neylersin!

Eylül 2016