Gülüşünü alıp gitmiş
Mevsimlerden Hazan,
Aylardan eylül cüzzamlı bir yalnızlık içinde. Şehirler suskun, Kütlesi ağırlaşıyor karanlığın, Saydam bir sessizlikle kıyı kıyı yüreğime çarpar munzur Geceyi terk edip gitme zamanıdır artık Yaramın kabuğunun altında neyi ararsa arasın yokluğun yaşamak zor işte Kırılmış bir ömrün çaresizliğiyle Kim dokunduysa saçlarına gülüşünü alıp gitmiş Sevdiğim Huysuz bir kadın Sevdayı kuşanmıs, Dudakları yağmur kokuyor, Bir çığlıktır özlemin duru şafağında, Esrik bir orman yeşerir usumda, Düş kapısı aralanır, gamzeleri konar tutsağın yüreğine örtüsü yırtılır karanlığın. hazin bir yaşamın özet inde Sırtında üşümüşlüğünden kalan bir dost acısı Biraz da yenik ve masum, özlediği her şey maviye boğulurcasına karanlık. A.ALKIS |
Tekrikler saygılar