Dünyanın bi yerinde mutlu bir toplum bulmak ne mümkün kuşlara imrenir olduk

Bir kuş olsaydım eğer,
Korkar mıydım tünediğim dalın kopmasından birader;
İki kanat çırpar yükselirdim maviye..
Kuş beyinli olsaydım bile,
Sınır tanımazdım birader..
Bulurdum kendime bir yer, bir kuş olsaydım eğer.

Ben bir insanım...üstelik de dünyalı.
Evim dediğim memleketler, ayrı ayrı..
Biri yanıyor çatır çatır, bir hiç için;
Biri, sular altında kaldı, bilmem ki niçin.

Ben bir insanım, “dünyalı”
Yaratıkların içinde en “akıllı”
Kuşlar bilmiyor; ben biliyorum,
En karanlık gecelerin bile, var bir sabahı..
Biliyorum, şimdi gözlerimi kapayıp beklemenin zamanı.

Ben bir insanım “dünyalı”
Biliyorum kendimi toparlayıp, yeniden başlamayı..
Çevresine sevgili saygılı...ışığa sevdalı,
Güzellikler hayranı..
Şimdi, bir tırtıl gibi kozama çekilip beklemenin zamanı.

Ben bir insanım “dünyalı”
Şimdi yüreğim hasta, yaslı, yaralı..
Bütün evlerim yandı yıkıldı.
Üstelik yakıp yıkanlar dünyalı.

Bir kuş olsaydım keşke,
Şöyle olağanüstüsü güçlü...melez bir kuş.
Veya ninja-kaplumbağa ondan da güçlü.
Ters döndürseydim her şeyi, her şeyi geri.

Yazık...ben bir insanım “dünyalı”
Şimdi gözlerimi dünyaya kapatmanın zamanı.
Evimi yıkandan uzak,
Dünyayı yıkan, dünyadan, “dünyalıdan” uzak.
Uzak, her şeyden çok uzak durmanın zamanı...
Asiye