Nazım'ın dediği gibi bunlar toprağa ağaca yaşama düşmanlar..
Artık zirvesindeyiz bu durumun..Daha fazla kar adına yapılan hırs
yalnızca insanı değil tüm canlıları öldürüyor..
Bir kaç hafta önce yaz yağmuruna yakalanmıştım Leventte..
Kaldırım boşlıklarından hafifçe esen toprak kokusunu duyumsayınca
yağmura aldırmadan bir süre bekledim..Derin derin nefesliyordum..
Akşam bir yerde yazmıştım sonra bir büyüğüm yazdığıma not düşmüş,
'İstanbul da toprak kalmadı ki' Oda bir ironi yapıyordu..
Betona karşı direnen kirpilerin hikayesini bilirsiniz..O ölüm makinelerini
çağrıştıran iş makineleri toprağın üstünü örterken herkes öylece izliyormuş..
Kirpiler çıkmış iş makinelerinin karşına..Ama nafile,kocaman araçlar
onlarında üzerini kapatarak ilerliyorlarmış..
Sonra diğer kirpiler yüksekçe bir yere çıkıp oklarını fırlatmaya başlamış..
Onları gören hemen herkes birlikte dienmişler toprağı korumaya karşı..
Kirpiler'i de bitirdiler sonunda..Güneşin yüzünü örten devasa
çirkinlikler hızla göğün çatısını kaplıyor..
İnsan soğuk bir mekaniğe dönüşüyor..
Yaşlı bir bilge kadının söylediği gibi,
'Toprağa değmiyor ayağımız,bundandır
bu hırçınlık bu uğursuz hastalıklar'..


Doğan Güneş. tarafından 8/26/2016 2:21:31 AM zamanında düzenlenmiştir.

Harikaydı şiir makineleşmek ve ona merak bize özgü diye tahmin ediyorum :)